Bost aste IRALEn (I)

Luze daroat BLOG honetan idatzi barik. Arrazoiaren bila ibili naiz, akaso nire burua “justifikatzeko” beharra sentitu dudalako, baina… egia esan ez dago arrazoi bat edo beste, denbora faltari buruz hitz egin nezake, gaiei buruz… aitzakiak! Gaur, ordea, eta IRALEn ikasten gabiltzan guzti honen parte txiki bat zuekin konpartitzeko asmoz, hemen naiz berriro ere.

Aurten IRALEk eskaintzen dituen ikastaroetako bat egiteko aukera izan dut eta hemen nabil, R700 ikastaroa beste dozena bat ikasle/irakaslerekin konpartitzen (irakasle ofizioz, oraingoan ikasle izatea be badagokigu).

Egia esan ez dakit oso ondo nonik hasi. Kontu honen hasieratik agian… Aurreko ikasturtean Ikastoletatik irakaskuntza publikara salto egin nuen. 2015/2016 ikasturtea Gernikako Allende Salazar ikastetxean eman nuen. IRALEn parte hartzeko deialdia ikusi eta aukera gutxi nituela jakinda ere, esperantza gutxirekin egia esan, deialdia ondo irakurri eta saiatzea erabaki nuen. Opor sasoian IRALEn niretzako leku bat zutela zioen posta elektronikoa heldu zitzaidan eta hemen nago, Artzatzugoikon.

R700 ez da euskalduntze ikastaroa R300 edo R600 bezala (azken hauek dira ezagunenak), gu hezkuntzan ematen ari den aldaketari buruz ibiltzen gara, HEZIBERRI gora eta behera, gure ikasleekin nola jardun ikasten, hezkuntzari buruz guk baino gehiago dakitenek sistema berriaz diotena aztertzen, gure ikasleak konpetentzietan hezi ahal izateko, lehenik eta behin, guk horiek zer diren ikasten.

Hasi eta berehala ikusi nuen material mordoa nuela hemen idazten hasteko (ia bi aste behar izan ditut martxan jartzeko), ez bakarrik eskaintzen zaiguna, alegia, aurkezpen, bideo edo testuak, horietako asko edonoren esku daude eta. Talde potentea bildu gara, bakoitza arlo eta maila ezberdinekoa, batzuek bide luzea dute irakaskuntzan, beste batzuk oraindik ere hasten ari gara, batzuk sistemarekin kritikoagoak, besteak lotsatiagoak… asko (asko!) eztabaidatzen dugu, hitz egiten dugu, komentatzen dugu, eta batez ere, kritikatzen dugu. Finean, ikasle kritikoak hezi behar baditugu, guk geuk ere eredu eman beharko dugu, ezta?

Ez naiz gehiegi lutzatuko, asmoa dut komentatu ditugunak eta niretzako nolabait deigarri, interesgarri edo izan direnak txoko honetara ekartzeko, baina 10 egun behar izan baditut idazten jartzeko, ez ditut gaur den denak hemen jarriko…

Ados Schank-ek dioenarekin?

Zorionak Portugalete! Zorionak Bizkaiko Ikastolak!

Ibilaldia egun bateko jaia dela dirudien arren, Ibilaldia egun askotako lana da, pertsona askoren esfortzu eta ametsa, euskararen aldeko apustua egin eta Bizkaiko Ikastolei laguntzea helburu duten hamaika euskaltzaleren orduak dira Ibilaldia, hizketaldiak, telefono deiak, irribarreak, malkoak, ardurak… hainbeste gauza…

Trapagaranen ospatu zen iaz Bizkaiko Ikastolen aldeko jaia, ez zen jai makala izan Itxaropena Ikastolak egindakoa, 300 familia inguruko ikastetxea, bigarren lerroa azken urteotan ari dena sartzen, Meatzaldeko ikastola bakarra, erronkari eusten jakin zioten, eguraldiak azken egunetan etzuen lagundu, Atheltickek ere konplikatu zituen gauzak pittin bat, baina “i2.zero” handia izan zen.

Trapagan bertan hartu zuen lekukoa Asti-Leku ikastolak, eta haren izenean Txus, Ikastolako zuzendariak. Gogoz eta zetorkionaz guztiz jabetu barik (jakin izan balu batek daki lekukoa bertan ez ote zuen utziko…!) lanean jartzea tokatzen zitzaion, berari eta ikastolako famili, haur, irakasle, guraso… guztiei.

Urtean zehar, akaso nire pertzepzioa izan da, baina herrian ez da Ibilaldia girorik lar sumatu, egon dira ekintzak, noski! batzuk agian ikusgarriagoak, beste batzuk urrunago geratu izan zaizkidanak… baina euskaltzaleok aspaldi genuen buruan Maiatzeko azken Igandeko zita.

Udaberri euritsua ari gara eukitzen baina Igandean eguzkiak argitu zituen Portugaleteko kaleak, goizean goizetik eguraldi benetan polita euki genuen, egunaz gozatzeko modukoa. (Penitentziaren bat egin beharko dute agian batzuek Lorentzo jaunari ordaintzeko, baina… horretan enaiz sartuko!)

Heldu ziren politikariak ikastolara, bakoitza bere kolorekoekin, bakoitza bere kanpaina propioa egiteko intentzioarekin, batzuk, zoritxarrez, erdaraz be zuzendu ziran bertaratutakoei, beste batzuek argazkian agertzea beste helbururik etzuten, baina berdin da, ez ziren eguneko protagonistak, egunak beste protagonista batzuk zituen.

Dena prest, ikasleak, eta irakasleak, txosnak prest, puzgarriak prest, janaria prest, ikastoletako jendea Portugaletera iristen, autobusak… den dena gurera etortzeko ziren guztiei harrera egiteko prest.

Zoriontzeko modukoa Igandekoa, ez bakarrik Asti-Leku ikastolako jendeari, baizik eta benetan gure herriko jendeari, uste dut sekula ez ditudala Portugaleteko bazterrak hain beteta ikusi, jendea han hemenka, jai giroan, musikaz gozatzen, ibilbidean, argazkiak egiten… eta batez ere, Ezkerraldean, eta Portugaleten euskaraz bizi gaitezkeela eta bizi gura dogula ozen esaten, entzun behar duenak entzuteko, barrenak askatzeko, gureaz gozatzeko.

Ikastolak Ibilaldiaren erronkari eutsi dio, baina lortu du nire ustetan are garrantzitsuagoa den beste zera bat bebai, lortu du herrian egotea, lortu du Ikastolako guraso edo irakasle ez direnek ere Ikastolaz hitz egitea, ikastolak egindako esfortzuaz hitz egitea, lortu du kalean egotea, jendearen artean, jai giroan, hurbil.

Barrutik bizi izan dut Ibilaldi bat antolatzea zer den, Igandean bertan trago eta trago artean malkoren bat be jausi zitzaidan, eta ziur nago antolatu litezkeela gauzak hobeto, edo ezberdin, edo akaso goitik eta behera aldatu jaiaren formatua, bakoitzak modu baten ikusiko du, baina batzuei behintzat ez zaigu hain errez ahaztuko Igandean bizi izan genuena, eta ziur nago, gaur oraindik ere asko eta asko lehertuta egongo badira ere, urteko esfortsu danen erantzuna izan zala Igandekoa, lanean aritu den orok bere lanaren trukean ezer eskatu ez duen horrek, hortxe euki du trukea.

Zorionak Bizkaiko Ikastolei, finean, aurten Asti-Lekuk lortu duena datorren urtean Gernikak eta 2015ean berriz be Ezkerraldeak lortuko dute.

 

Berria; EHUk eskolak euskaraz emateko gai diren irakasle gutxiegi dauzka

EHUk eskolak euskaraz emateko gai diren irakasle gutxiegi dauzka

Ikasleen %40k ikasketak euskaraz egin nahi dituzte, baina irakasleen herenak bakarrik dira elebidunak

Euskal Herriko Unibertsitateak (EHU) ez dauka gaitasunik euskaraz ikasi nahi duten ikasle guztiei eskolak euskaraz emateko. EHUn lehenengoz izena ematen duten ikasleen %40 euskarazko adarrerako matrikulatzen dira, baina unibertsitateko irakasleen herenek bakarrik dakite euskaraz. Horixe ondorioztatzen da EHUn euskarak izan duen bilakaera aztertzen duen txostenetik.

Juan Ignacio Perez Iglesias EHUko errektoreak txostenaren aurkezpenean esan zuenez, gabeziak non dauden jakiteko balio du azterketak. Halaber, hurrengo urtearen hasierarako EHUko Gobernu Kontseiluari Euskararen Plan Gidaria aurkeztuko diola esan zuen. Gobernu Kontseiluak Plan Gidaria onartuz gero, horren arabera diseinatuko dira euskararako politika guztiak EHUn.

Artikulu osoa irakurtzeko, KLIKATU HEMEN

Egunotan euskal albistegietan entzundako albistea da aurretiaz plazaratu dugun hori. Guk Berria egunkariak emandako bertsioa erabiltzea egoki ikusi dugu, eta hor daukazue zati bat.

Gogorra da honen gisakoak irakurri eta entzutea, guretzako behintzat. Euskal Herriko Unibertsitatea, izenak berak dioenez, Euskal Herrikoa, eta bere ikasleoi, euskaraz nahi haina iaksteko aukerarik emateko aukerarik ez izatea… agian ingleses matriluatu beharko gara gure hizkuntzan baino?

Perez Iglesias jauna da orain erruduntzat jo daitekeena, unibertsitateko gobernu burua nolabait esatearren, baina egon dira aurrekoak eta egongo dira ondorengoak, eta… asko axolako al zaie arazo hau?

Inporta al zaie bigarren ziklora heldu eta derrigor ikastarlo guztiak ez badira ere aukerako gaiak erderaz egin behar izatea?

Kazetaritzakook nahikoa suerte izan dugu momenturarte, baina…

Zenbat eta zenbat lizentziatu irtetzen dira urtero? zenbat eta zenbat ikasle dira behar bezalako prestakuntza jaso eta etorkizun hurbilean klaseak emateko? Beti ere, euskaldunak!!!!