Amaitu da, amaitu da Durangoko azokako 40.edizioa. 360 egun itxaron beharko ditugu berriz ere Durangok daukan xarma berezi hori bizi ahal izateko.
Hainbat bizipen igaro ditut azokan, hainbat pertsona ikusi ditut, lagunak, ezagunak,aspaldiko aurpegiak, ezezagunak…
Poztasun eta nekea ere elkarrekin egon dira egunotan,ordu asko dira Durangon egon beharrekoak, zutik, jendeari begira, ahalik eta aurpegi onenarekin, bokata sistrin bat janda… baina bada ere oso aukera polita, berezia, euskaltzale asko eta asko ikusteko, nobedade berri ugari ikusteko…
Aurtengoa ez da azokarik indartsuena izan jende edota salmenta aldetik, lehen urtea da barrutik ikusten dudana, eta agian, seguraski desberdina da ikuspuntua, baina Osteguna egun oso fuertea izan bazen ere, bestelakoak ez, eta horrek bere eragina izan du, noski.
Gerediaga elkartekoak dira bereziki zoriondu beharrekoak, egindako lana ez da makala izan , egun osoa gora eta behera azokatik bueltaka dena martxan izateko. Era berean , stand desberdinen atzean aritu garenak , batzuek egun bakoitzean pertsona bat bazuten, asko izan gara egunero hor ikusi garenak, goiz goizetik, kafe hartzen, eta ixteko orduan parkingera neke aurpegiarekin jeitsi garenak ere.
Egia da, nik azokako aspektu positiboak izendatu ditudala gehien bat, jendearen jatortasuna, aukera guztien partehartzea, giroa… baina izan ditu azokak ere bere alde txarrak, txarrak edo agian beste barik negatiboak edo hobetu beharrekoak, eztakit kritikagarriak besterik gabe. Lehen egunean gaztetxo (eta ez hain gaztetxoek) lapurtutako diskak, liburu salmentaren jeitsiera, edota zergatik ez, editorialen aprobetxamendua, aprobetxamendua diot, eta ez dakit hitzik egokiena izango den, baina, Durango benetan euskal kultutraren , liburugintza eta disken erakuslehio izatetik negozio huts izatera pasa da, argitaletxe gehienek abenduan kaleratzen dituzte beren liburu berriak, disketxee ere, talde gehienekin sinatua daukate Durangorako prest izango dituztela berrikuntzak… baina, tira… bizi garen gizartearen isla da, azken finean Durango eredu bat gehiago besterik ez da.
Atzo esan dudanez, azken eguna izan zen, Igandea, 20:00 puntu puntuan azokako ateak datorren urterarte izteko, Ane Miren , azokako edizio honetako kartelean agertzen den neskak kontorsionismo saio bat egin zuen, arrigarria izan omen zen , batzuk jadanik liburuak batzen ari ginen etxera ahalik eta lasterren joan ahal izateko.
21:30 azokatik atera ginenean , kotxea hartu, eta etxerako bidean jarri ginen , han utzi genuen azoka, erdi hutsik, argiak itzaltzen hasiak zituela, stand guztiak hustu eta gaur bertan seguruenik dena desmontatzen ariko dira langileak.
Ni atzo nekatuta nengoen, oso nekatuta, eta beraz, gaur idatzi dizkizuet lerro hauek, Durangoko azokak eman duenaren azken kronika nire aldetik, ea datorren urten kanpotik ala barrutik bizitzen dugun.