Krisi gabinetea…

Uste dut are garau batekin mendi bat egiten ari naizela, baina bueno…

 Lan bat eduki ez, eta bapatean bi! Bueno ez, bat eta beste bat hor egon daitekeena, interesgarri izan daitekeena, oso polita litzatekeena,baina ondino amets bat, ideia bat, proiektu ba besterik ez dena…

Gauza interesgarria eskaini didate. Nire herrian, ezagutzen dudan jendearekin (lagunekin ez! ez omen dira nahastu behar lagunak eta lanak!baina ezagunekin, giro nolabait esatearren erlaxatuan!), hedabideekin etengabeko kontaktuan.

Elai-Alai fundazioan Nazioarteko Folklore Jaialdiko prentsaren ardura eskaini dit! No suena mal, ezta? agian handiegi? baliteke, baina normalean gauzei aurre egiteko joera daukat, datorrela datorrena! ostean batzutan ito egiten naiz… baina ni bakarrik eta ur edalontzi batean, beraz, arazorik ez!

Radio Euskadin uda osoa ematea ere ez legoke gaizki! hedabide bat, hurbilekoa, mikroak duen xarmarekin, jende berriarekin, hainbat albiste desberdinekin… baina hori proiektu bat besterik ez da, agian eman daitekeena, ala agian hor geratuko dena, amets huts batean.

Zer egin? hori da gakoa… alegia…badago aukera bati ezetz esan eta bestea lortzeko, baina badago aukera ere lehenengoari ezetz esan eta bigarrena ere ezezko izateko… eta lehenengoari baiezkoa eman eta irratitik deitzen banaute?

Krisi gabinetea behar dut! eztakit ze motatako gabinetea gainera… eztakit… konpretan joango nintzateke… praka bat… boltso bat… idunekoa… kolonia… edozer… baina agian burua apur bat bueltaka daukadanez enuke ezer erosterik lortuko!Kafe bat hartzera ere joango nintzateke lagunekin… baina azterketak gainean , batzuk lanean, besteak han eta hemen… oso zaila da! Enekok bihar azterketa dauka eta nire etxea obretan dago, sukaldea altxatuta,langileak lan eta lan, hautsa hemen eta han… egoera so deserosoa sa egia esan.

Gauzak lasaitasunez egitea gustuko duen horietakoa naiz ni! estress gutxi, egoera zehatzetan besterik ez… ez zait gustatzen hauen gisako erabakiak hartzea, eta gainera ez nago nire momenturik onenean!

 Tira… askatu ditut askatu beharrekoak, orain bitakora itxi eta egin beharrekoari eutsik diot beriz ere ea burmuina lasai izaterik dudan.

 

musu

idazteko… zer behar da? gogoa? denbora? gaia?

Aspalditik ez dut bitakora honetan idatzi. Bada zergatia galdetu didan bat baino gehiago… eta egia esan… eztakit zergatik.

Baliteke denbora faltagatik izatea, baina egia da burutapen edo amets pare bat idazteko denbora askorik ez dela behar.

Baliteke bebai gogo kontu bat izatea. Baina tira, ez zait gehiegi kostatzen lerro batzuk idaztea, eta normalean gaia nik neuk aukeratzen dudanez ere, ez dut gogo falta gehiegirik izaten, ohikoagoa da horrelako arazoak gai zehatz baten inguruan idazti behar denean izatea.

Bada nonor bere zoriontze mezuaren zain dagoena, nire bitakorak dituen irakurleetatik batzuek maiz irekitzen dute kostaldea beren ordenagailuetan, eta faltan bota du batenbatek zuzenean berarentzako mezua… zu pitxin nire bizitzako gauzariki onenetarikoa zara, beraz, ez pentsa zorion mezua hemen ez egoteak ezer adierazten duenik!

Gaur, besterik ez, gayr bai denbora kontuak direla, ez zait berandu heltzea gustatzen, eta maiz, gauza bat dela, bestea dela, gertatzen zait, beraz…

Laster arte!

Feminismoa?Berdintasuna?Bazterketa?

Batzutan zalantza sortzen zait… noraino gaude feminismoaren alde , edo noraino gaude berdintasunaren alde? 

Ez duzue ulertuko zertaz ari naizen, eta egia esan, nik ere ez daukat argi nola azaldu daukadan burutapene do sentsazioa…

Asteburu honetan EHUak Portugaleten duen Nautika Eskolan Euskal Herriko IV. Jardunaldi Feministak ospatu dira.

Beherago eskegiko dizuet aste hontan bertan eta gai horren inguruan Matraka astekarian publikatutako erreportai txikia, eta bestela, sarean begiratuta izan dezakezue jardunaldien nondik norakoen berri.

Kontua da, jarduanldiak emakumeentzat bakarrik izan direla. Alegia, emakumeek bakarrik har zezaketen parte hitzaldi eta tailerretan, emakumeek bakarrik omen daukate zer esan feminismoaren inguruan.

Uste nuen nik feminismoa emakume eta gizonen arteko berdintasuna lortzeko hasitako borroka zela, baina pentsatzen hasi naiz egon ote naizen hainbeste urtez nahastuta.

Jardunaldiak emakumeentzako bakarrik izatea… tira… ez dut konpartitzen… inondik inora ere ez, baina ulertu dezaket zein den Euskal Herriko Erakunde Feministen Koordinakundeak emandako nolabaiteko arrazoia, eta errespetatzen dut beraien nolabaiteko arrazoi edo argudioa.

Atzo bertan, ordea, jakin nuen, feminismoaren aldarria egiteko bildutakoek, feminismoa bultzatu beharrean, nire ustez, bazterketarako deia egin dutela.

Gogor jotzen du belarrira esandakoak… badakit! baina azalduko dizkizuet esaten ditudan hitzen arrazoiak ere.

Portugaleteko Gazte Asanbladako kideek orain aste batzuk jardunaldien antolatzaileekin harremanetan jarri, eta partehartzaileek bazkaltzeko bokadiloak egiteko prest aurkeztu ziren.

Honaino dena ondo.Kontua da, bokadiloak egin bai, baina emakumeei banatzeko, alegia, zerbitzari lanak egiteko ez zutela gizonik nahi. Egon zitezkeen mutilak sukaldari lanetan, baina jardunaldietan parte-hartzen zuten emakumeei bokadiloak banatzen ez.

Itzultzen aniz hasierako ideia horretara, alegia, ez dut ulertzen zeren aldeko borroka den feminismoa ez bagara gai onartzeko gizonen nagusigoa dagoen gizarte abtean, gizonek ere ulertu beharko dituztela emakumeen ideiak, emakumeen lan egoera edo sexu egoeren nondik norakoak. Are gehiago, ez bagara gai onartzeko berdintasunean oinarritutako gizarte batean bokadiloak emakumeek eta gizonez egin eta zerbitzatu ditzakegula egoera berean.

Zer da maitasuna?

Atzo, lehengusu nagusi arduratsuaren papera bete nuen. Atzo nire lehengusu txikiak antzerkira eraman nituen.

Vaiven produccionesek egindako “Inalanbrikak” antzezlana ikustera joan nintzen Santurtziko Serantes Aretora.

Obra berezia izan zen, musika askorekin, agian umeentzako arraroa, baina bueno, ez zen gaizki egon, finean , ordubete ez da denbora larregi zinemako butakatan eserita egoteko.

Hiru emakume ziren obrako protagonista. Musika talde bat zeukaten, eta eszenatokira irten aurretik sortzen zitzaizkien beldurrak kontatzen zituzten.

Neskatako batek, antzerkiko teloiaren ebste aldera ebgiratu eta bere ametsetako gizona ikusi zuen ebstaldean. Nola agertu eszenatokira bera han egonda? eta gustatzen ez bazaio? eta gaizki egiten baldin badut?…

Han hasi ziren bata bestearekin hika-mikan, akaso beste neska batek arreta gehiago deitu behar ote zion mutilari, akaso hau ta akaso bestea…

Esaldi polita esan zuten eztabaidan zeudela…

Zer da maitasuna???

Ba ezer!! Horregatik da hain berezia!!! Maitasunak sentimendu arraroa sortzen du gure baitan, baian ez dakigu ongi definitzen, beraz, ezer ez del esan dezakegu. Maitasuna hain da berezia, ezer egin gabe gure sabeletan tximeletak hegan ipintzen dituela… maitasuna..z ezer ez da …baina… dena da…!

Nork erabaki zein den bidea?

Arrasaten pertsona bat hil da gaur… batzuek hil dutela diote, nik besterik gabe, bizia galdu duela esan nahi dut, finean… batzuk hil era besteak erahil? Nork erabakitzen du nor dagoen multzo bakoitzean?

Hiru seme-alaba zituen dirudienez, izenak eta adinak ere entzun ditut hedabideetan. Ez behin gainera….

Kartzelan, badira semeak dituztenak, badira anai-arrebak dituztenak…

Aste honetan bertan, 2 urte bete dira Igor Angulo eta Roberto Sainzek kartzelan bizia galdu zutela 3 eguneko aldearekin… hil ziren? ala hil zituzten?

Nik badakit zein den emango nukeen erantzuna… baina… maiz hobe da hitzak gordetzea.

Eztakit bide egokia den hauteskundeak ospatzeko bi egun falta direnean inor hiltzea. Eztakit ere inor hiltzea bidea den inora heltzeko, baina… akaso bidea izango al da ospakizun horretara euskal gizartearen ehuneko bat ez gonbidatzea? Akaso kartzelan ditugun ehunka lagunak gero eta egoera txarragoan, gero eta urrunago egotea al da bidea?

Nork erabaki behar du zein den bidea?

eta zer idatzi?

Ez pentsa ahaztuta nuenik honen existentzia…

Ez pentsa irakurtzen nauzuen apur horiek ahaztekotan nintzenik…

Egun hauetan maiz pentsatu dut bitakora zabaldu ta nire burutik pasatu direnak zuekin konpartitzea, baina… zer idatzi? nori? zertarako?

Hitz egin nezake egin duen eguraldi bikainaz.

Hitz egin nezake praktikak amaitu ditudanetik egin ditudan farrei buruz…

Hitz egin nezake nire asperraldi uneez…

Hitz egin nezake politikaz bebai…

Hamaika dira gaiak. Hor ipinitako apurrak eta beste asko, baina… gogo gehiegirik gabe ibili naiz.

Egunak aurrera doaz, eta ordenagailu aurrean esertzen naizenean, zerbaite gin ebhar dudalako izaten da gehienetan. Akaso lan bat, elkarrizketa bat, lagun batekin hitz egin, emailak idatzi…

Gaur, atera dut tarte bat nire nolabaiteko eguneroko hau (eguneroko bezala jaio zen agian, gaur… nire burutapenen koadernoa da…) “eguneratzeko” . “EGUN” gehiago ez al dago esaldi horretan?

Tira… besterik gabe

musu bat

Ikas bidaia…

Nik ere nire iaks bidai partikularra egingo dut aurten…

Enekok eta biok gauzak okertzene z baldin badira aurten amaituko ditugu ikasketak, eta guk ere merezi dugu ikas bidaia bat egitea.

Bertan zer ikasiko dugun egia esan eztakit…imaginatzen dut, bidai gehienek bezala, edukiko duela zer irakatsi Tunezek ere…

Apirila heltzearekin abtera, nire 22 urteak ospatu ostean, Tuenzera joango gara.

Astelehen baten heldu, eta 4 eguneko zirkuitua egingo dugu desertuan barrena.

Hianbat dira iaksu beharreko gauzak, edo hori ipintzen du behintzat operadoreak emandako egunerokoan.

Azken hiru egunak hotel batean emango ditugu, lasaitasunez inguratuta guztiaz ahazteko…

Azkenean… praktikak amaituta…azterketak amaotuta… badirudi ametsa errealitate bihurtu dela…

Hurrengo geltokia…

Eztakigu martxpan, apirilean ala noiz izango den. Dakiguna da ia-ia ziur Tunez izango dela gure hurrengo geltokia, eta begiratu ditugu hotelak, begiratu ditugu ikusi beharrekoak… eta gure zian dago lurralde eguzkitsua dagoeneko!!